“莫笑龙钟开七袠”的意思及全诗出处和翻译赏析

yù háng jiǔ wú shī cháng zhì hòu ǒu fù huái guī wǔ shǒu chéng rén zhòng shí
寓杭久无诗长至后偶赋怀归五首呈仁仲实

yán tān hé wèn zǐ yáng jīn, wù zào xī hú jì mò bīn.
严滩合问紫阳津，误簉西湖寂寞滨。
lǎo zi tōng shēn wéi shì gǔ, méi shāo zuò yì wèi shuí chūn.
老子通身唯是骨，梅梢作意为谁春。
bǎo gèng shì gù quán rú mèng, guàn rěn shuāng hán zuì yì rén.
饱更世故全如梦，惯忍霜寒最益人。
mò xiào lóng zhōng kāi qī zhì, hán zhū hé xiàn yǐ chéng chén.
莫笑龙钟开七袠，含珠何限已成尘。