“天教老子得蹒跚”的意思及全诗出处和翻译赏析

hé zhào zhōng zhōu yuán tíng luò chéng yàn kè sān shǒu zì wèi táng
和赵忠州园亭落成宴客三首·自为堂

shuāng jīng wèi zhú zhào shū hái, fàng shì hé fáng qiě xiè ān.
双旌未逐诏书还，放适何妨且谢安。
dì bá é fēng zhǎng tū wù, tiān jiào lǎo zi dé pán shān.
地拔鹅峰长突兀，天教老子得蹒跚。
bìng chōu bù bì wéi mó wèn, kè zuì shéi zhī tài shǒu tàn.
病瘳不必维摩问，客醉谁知太守叹。
gèng qǐ wéi shí tuī cǐ yì, yào lìng xiāo gàn jiǔ zhòng kuān.
更乞为时推此意，要令宵旰九重宽。